همین چند وقت پیش بود که محمود احمدی​نژاد ، رئیس‌جمهور ، در مصاحبه با خبرنگار یورونیوز، در جواب سؤال خبرنگار درباره موسوی و کروبی گفت: "آنها مسائلی با قوه قضائیه دارند. قوه قضائیه در ایران مستقل است. من حق دخالت در کار قضاوت را ندارم. قوانینی هست و افراد طبق آن قوانین می​توانند با قوه قضائیه تعامل داشته باشند."

این، سخن معقولی بود که رئیس جمهور بر زبان راند چه آن که بر اساس اصل تفکیک قوا ، رئیس قوه مجریه حق دخالت در امور قوه قضاییه را ندارد.

با این حال هفته گذشته بار دیگر شاهد آن بودیم که احمدی نژاد ، سخن پیشین خود را از یاد برد و به طرز آشکاری به مداخله گری در امر قضا پرداخت و در گفت و گو با خبرنگار شبکه آمریکایی "ان بی سی نیوز" ، از تلاش های یکجانبه خود برای  آزادی دو زندانی آمریکایی خبر داد و تصریح کرد که این دو تا دو روز آینده آزاد می شوند؛ این خبر مانند بمب در دنیا صدا کرد و استقبال مقامات آمریکایی را به دنبال آورد و البته قوه قضاییه هم اطلاعیه ای داد و از مقامات غیرقضایی خواست تا در امور قضایی مداخله نکنند.

این که این دو آمریکایی که به جرم ورود غیرقانونی به خاک ایران دستگیر شدند ، به این زودی آزاد می شوند یا نه ، موضوع این بحث نیست و اتفاقاً از منظر انسانی هم آزادی هر انسان دربندی مسرت بخش است ؛ اما سخن اینجاست که چرا رئیس جمهور ایران ، همیشه برای آزادی خارجی ها از زندان پیشقدم می شود و بر خلاف سیاست اعلامی خود ، دخالت در کار قضا را مجاز می شمارد؟!

چرا چنین رویکردی در قبال ایرانی ها انجام نمی شود و چرا زندانیان غربی در ایران همیشه با تکریم و بزرگداشت از ایران بدرقه می شوند؟ ملوانان انگلیسی که با کت و شلوار اهدایی رئیس جمهور و با بدرقه رسمی هیات دولت راهی خانه شدند و سارا شورد آمریکایی هم  از پاویون ویژه مقامات سیاسی فرودگاه مهرآباد گذر کرد و با هواپیمای اختصاصی که سلطان عمان فرستاده بود از کشور خارج شد و حالا هم که رئیس جمهور کشورمان برای آزادی دو زندانی دیگر امریکایی که هنوز جوهر حکم صادره از دادگاهشان خشک نشده ، زمان دو روزه برای آزادی تعیین می کند و این در حالی است که در همین لحظه ، تعدادی از ایرانیان نیز در زندان های امریکا به سر می برند و اوباما تا کنون حتی یک کلمه هم در باره آنها حرف نزده است ، چه برسد به این که برای آزادی آنها کاری بکند و در گفت و گو با یک خبرنگار ایرانی مژده آزادی آنها را بدهد!

احمدی نژاد در قبال قوه قضاییه و مداخله اش در امور آن ، سیاست دوگانه ای دارد ؛ از یک سو وقتی می خواهد به سوالی در این باره پاسخ ندهد ، می گوید من حق دخالت ندارم ولی زمانی دیگر ، خط و نشان هم می کشد که کابینه خط قرمزش هست و در آستانه سفرش به نیویورک - مقر سازمان ملل - نیز با خبرنگاران خارجی قرار می گذارد و یک طرفه حکم آزادی دو آمریکایی را صادر می کند؛ گو این که علاوه بر سفیر سوئیس -که حافظ منافع آمریکا در ایران است- ریاست جمهوری ایران نیز شخصاً پیگیر آزادی زندانیان آمریکایی است!